Machismo is nu een feit van geopolitiek belang. Tijd om terug te slaan!

Als er oorlog is, lijden de zwaksten altijd het meest.

Het is ondenkbaar en ondraaglijk te beseffen dat we Internationale Vrouwendag 2022 vieren op een moment dat honderdduizenden Oekraïense vrouwen en kinderen hun land ontvluchten om in Europa bescherming te zoeken. Al vóór Poetins oorlog was ontheemding een van de belangrijkste factoren die de veiligheid en zekerheid van vrouwen in de hele wereld schaden. Nu heeft die trieste trend ook het Europese continent bereikt. Machismo is meer dan ooit in de recente geschiedenis een geopolitieke realiteit.

De waarheid is dat we het zelfs hiervoor al voelden.

Ook binnen de Europese Unie hebben we de laatste jaren een backlash gezien tegen vrouwenrechten. Verschillende lidstaten beperken het recht op abortus. De toegang tot voorbehoedsmiddelen, seksuele voorlichting en zelfs kraamzorg wordt afgebouwd, met ernstige gevolgen voor vrouwen en meisjes die gedwongen worden tot hulpeloosheid, illegaliteit en stilzwijgen. Het is slechts het topje van de ijsberg van een bredere ultraconservatieve agenda die vrouwenrechten enkel ziet als een symbool van moderniteit — hoewel ik nooit heb begrepen wat er conservatief aan is vrouwen hun gezondheid en waardigheid te ontnemen.

Covid heeft de pijn alleen maar vergroot. Volgens de meest recente Eurobarometer-peiling vindt niet minder dan driekwart van alle vrouwen in Europa dat de pandemie heeft geleid tot meer fysiek en emotioneel geweld tegen vrouwen in hun land. Velen vrezen voor negatieve economische gevolgen, zoals een verschuiving in het evenwicht tussen privé- en werkleven en verslechtering van de kansen op een baan, die vrouwen nog meer raken dan mannen, en hetzelfde geldt voor geestelijke gezondheidsproblemen als gevolg van isolement.

Als Europa er ooit voor vrouwen moet zijn, dan is het nu.

Vrouwen leiden anders

De Europese Unie geeft het goede voorbeeld. Het Europees Parlement wordt nu geleid door een jonge vrouw, Roberta Metsola, met wie ik deze ochtend onze plannen voor de Vrouwendag heb besproken. Ook de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank worden door vrouwen geleid. Meer dan vroeger wordt het vrouwelijk perspectief in de EU-politiek niet alleen belangrijk, maar zelfs als vanzelfsprekend uitgedragen.

We moeten de handen ineen slaan om een impuls te geven aan een brede vrouwenrechtenagenda. Wij als Renew Europe, de liberale en hervormingsgezinde fractie in het Europees Parlement, hebben ons laten inspireren door de eerste vrouwelijke voorzitter van het Parlement: Simone Veil werd in 1979 gekozen als hoofd van het eerste rechtstreeks verkozen Europees Parlement. Haar levensverhaal als overlevende van de Holocaust, gecombineerd met een onomwonden feministische ambitie aan de top van de Franse en EU-politiek, maakten van haar zowel in Frankrijk als in heel Europa een icoon. Wie kunnen we beter kiezen als symbool en inspiratie voor onze ambities van vandaag?

Het Simone Veil Pact roept de ondertekenaars op om hun stem te laten horen en de rechten van vrouwen in alle beleidsdomeinen te versterken, om leiding te geven en wetgeving op te stellen zodat Europa echt een verschil maakt voor het leven van vrouwen op uiteenlopende gebieden: seksuele en reproductieve rechten, gezinsleven, werk, bestrijding van geweld tegen vrouwen en bevordering van hun politieke vertegenwoordiging. Wanneer vrouwenrechten onderuit worden gehaald door het brute optreden van machoregimes, bieden wij tegenwicht door mensen samen te brengen, mannen en vrouwen, rond een constructieve agenda voor het algemeen welzijn.

Gendergelijkheid is geen nichekwestie: zolang het leven van vrouwen al te makkelijk uit balans wordt gebracht door grotere economische of politieke gebeurtenissen, komt Europa zijn belofte niet na. En zolang vrouwen ondervertegenwoordigd en ondergewaardeerd zijn, zullen onze samenlevingen onevenwichtig en kwetsbaar blijven. Sterke vrouwen zullen de toekomst bepalen. Hen die macht geven, begint vandaag.